Celtics Pride

Ναι, ο Garnett πατάει τα 37. Ο Pierce τα 36. Ο τρίτος «Big» της Βοστώνης τους άφησε  για πιο καλοκαιρινά κλίματα, και ο νέος μεγάλος σταρ τους τραυματίστηκε για να τους δώσει το τελειωτικό χτύπημα.  Έ και? Οι Celtics είναι ακόμα εδώ, και παλεύουν – αντίθετα με τους αιώνιους αντίπαλούς τους – να αποδείξουν ότι κάποιες φανέλες είναι πολύ βαριές για να χάσουν αμαχητί.

Δεν ξέρω αν η χτεσινή νίκη στη Νέα Υόρκη θα καταλήξει σε πρόκριση επί των Knicks. Οι Celtics μείωσαν σε 3-2, αλλά καμία ομάδα στην ιστορία του NBA δεν έχει καταφέρει να επιστρέψει ποτέ από το 0-3. Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο, είναι ότι βλέποντας το χτεσινό παιχνίδι, η προσπάθειά τους μου φάνηκε πραγματικά συγκινιτική. Garnett και Pierce στα τελευταία λεπτά κυριολεκτικά έπαιζαν με τη γλώσσα έξω, αλλά με θέληση να μην αποκλειστούν που θα ζήλευε 20άρης. Ο KG με το κλασικό πάθος του και τις φωνές εμψύχωσης σε όλους, ο “The Truth” με μια τρίτη περίοδο –ειδικά- που έγραφε όλα τα μεγάλα σουτ.

Κοντά τους όμως και οι υπόλοιποι συμπαίκτες τους, με Bass και Green να έχουν μαζί 11/15 σουτ και 11/11 βολές, και τον Terry να θυμάται εποχές.. Dallas από τη γραμμή του τριπόντου. Είναι χαρακτηριστικό το πώς μοιράστηκαν οι πόντοι της βασικής πεντάδας άλλωστε: 18, 17, 17, 16, 16. Κάπως έτσι πήρε το χτεσινό ματς η Βοστώνη, έτσι θα προσπαθήσει να παλέψει και τα άλλα: σαν ομάδα. Και ένα μεγάλο μπράβο αξίζει για αυτό και στον προπονητή που έχει συνδέσει πλέον το όνομά του με αυτή την ομάδα, σε καλές και κακές εποχές, τον Doc Rivers.

Ίσως οι Knicks έχουν καλύτερη και πιο νεανική ομάδα. Ίσως θεωρητικά έχει φτάσει και για αυτούς το πλήρωμα του χρόνου να κάνουν κάτι παραπάνω στα play off. Αλλά δε βλέπω πραγματικά πώς μπορεί κάποιος στα επόμενα παιχνίδια να μην υποστηρίξει την ηρωική ομάδα του Rivers. Celtics Pride!