Κακή παρένθεση ή "σκάσιμο";

Για τον Παναθηναϊκό σήμερά όλα πήγαν στραβά. Από την άμυνα μέχρι την επίθεση, από τους παίκτες μέχρι τον Πεδουλάκη, από την έλλειψη ενέργειας μέχρι το ότι συχνά η μπάλα απλά "δεν τον ήθελε". Η μπάρτσα δίκαια και αρκετά εύκολα, κατάφερε να κάνει το 2-2 και να στείλει την σειρά στον τελικό της επόμενης Πέμπτης.

Η κακή βραδιά φάνηκε από νωρίς. Οι Ισπάνοί μπήκαν δυνατά στο παιχνίδι και έχτισαν γρήγορα μια καλή διαφορά, κλείνοντας την πρώτη περίοδο προηγούμενοι 10-20 (το σκόρ με το οποίο προηγούταν οι πράσινοι στο προηγούμενο ματς). Λύσεις επιθετικά δεν υπήρχαν, με τον Σχορτσιανίτη ουσιαστικά μόνο του να προσπαθεί να κρατήσει τον Παναθηναϊκό κοντά. Βρίσκοντας ξανά την καλή τους άμυνα για λίγο, οι παίκτες του Πεδουλάκη μαζεψαν τη διαφορά μέχρι το τέλος του ημιχρόνου (27-31), αλλά το blackout της τρίτης περιόδου έκανε την εμφάνιση του και σε αυτό το ματς. Το επιμέρους σκορ σε αυτήν ήταν 20-11 υπέρ των Καταλανών (22-12 στο τελευταίο παιχνίδι), και παρά τις προσπάθειες για ένα τελευταίο ξέσπασμα, η τέταρτη περίοδος ήταν ουσιαστικά τυπική διαδικασία.

Στην ατομική κριτική των πράσινων, δύσκολα μπορείς να βρείς θετικά στοιχεία. Τσαρτσαρής και Ukic σε τραγική ημέρα, ο Διαμαντίδης επίσης πολύ κακός (άποντος παρά τα 36 λεπτά συμμετοχής του!) και ο Γκιστ φανερά χωρίς τη δύναμη και την αυτοπεποίθηση που τον χαρακτηρίζει στα πατήματά του, ίσως επηρρεασμένος και από τον τραυματισμό. Σε κακή μέρα και ο Πεδουλάκης, ο οποίος εγκλωβίστηκε στη ζώνη του Pascual, ενώ αποφάσισε να βγάλει το ματς με όλους κι όλους 7 παίκτες! (το 1:24 που έπαιξε ο Ξανθόπουλος δε το θεωρώ συμμετοχή). Παρά την έλλειψη σταθερότητας και αυτοσυγκράτησης που τον διακρίνει, ο Μπανκς θα μπορούσε να αποτελέσει σήμερα επιλογή, ειδικά όπως πήγε το μάτς και με τους υπόλοιπους περιφερειακούς χωρίς ενέργεια και πολύ πολύ άστοχους. Επίσης περίεργη κρίνεται η επιλογή να πάρει τόσο λίγο χρόνο ο Σχορτσιανίτης, ο οποίος σε 12 λεπτά είχε 13 πόντους (3/5 δ. και 7/8 βολές).

Πρώτος σκόρερ και για άλλη μια φορά καλύτερος παίκτης, ήταν ο Μάικ Μπράμος, ο οποίος μόνος του με πολύ περιστασιακές βοήθειες από Σόφο, Λάσμε και  Μασιούλις προφανώς δε μπορεί να πάρει ματς κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Ειδικά όταν μιλάμε για ένα ματς που ο Ναβάρο ξαναβρήκε τον καλό του εαυτό και ο Tomic για άλλη μια φορά ήταν ασταμάτητος.

Ας ελπίσουμε ότι το μάτς που είδαμε σήμερα ήταν μια κακή παρένθεση, και όχι το "σκάσιμο" μιας ομάδας που έχει παίξει τόσα παιχνίδια στο κόκκινο βασιζόμενη σε πολύ λίγες επιλογές. Θετικό της υπόθεσης, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά, η μία εβδομάδα που μεσολαβεί μέχρι τον 5ο αγώνα. Τα υπέρ που λέγαμε στο προηγούμενο άρθρο (έδρα, σκορ, ψυχολογία και "συμπτώσεις") εξανεμίστηκαν και η πρόκριση γέρνει και πάλι πρός τους Ισπανούς. Ή μήπως όχι; Final stop, Palau Blaugrana!