Χαρακίρι

Βλέποντας τον χθεσινό Παναθηναϊκό μου ήρθε στο μυαλό ο συγκεκριμένος τρόπος αυτοκτονίας, ο οποίος καθιερώθηκε από τους Σαμουράι καθώς ήταν η  μοναδική διέξοδος σε περίπτωση ήττας ή ατίμωσης τους. Η Μπαρτσελόνα προσπάθησε να τον δολοφονήσει αλλά ο Παναθηναϊκός την βοήθησε. Αυτοκτόνησε μόνος του.

Στον τελευταίο αγώνα του Παναθηναϊκού για την εφετινή Ευρωλίγκα όλα του πήγαν στραβά. Όλα ξεκίνησαν από τους ΤΡΑΓΙΚΟΥΣ διαιτητές που κανονικά θα έπρεπε να περάσουν από  Ένορκη Διοικητική Εξέταση σήμερα το πρωί και να τους αφαιρεθεί η σφυρίχτρα για πάντα. Τα δύο από τα τρία φάουλ που σφύριξαν έτσι «ωμά» εις βάρος του αρχηγού του Παναθηναϊκού είναι οι λόγοι. Κατά την γνώμη μου δεν υπήρχε «δόλος» απλά δεν ήταν οι σωστοί για να σφυρίξουν ένα ματς τόσο υψηλού επιπέδου. Ας μην κρυβόμαστε όμως πίσω από το δάχτυλο μας. ΔΕΝ  ήταν αυτός ο λόγος που ηττήθηκε ο χθεσινός Παναθηναϊκός.

Με τον Διαμαντίδη στον πάγκο από νωρίς η ομάδα αλλού πατούσε και αλλού βρισκόταν. Ε και ; Θα μου πείτε ότι ο 3D «τραβάει» την ομάδα προς το καλύτερο και σε άμυνα και σε επίθεση και θα συμφωνήσω μαζί σας. Το θέμα είναι ότι έτσι δεν πας ΠΟΥΘΕΝΑ ! Δεν γίνεται μία ομάδα που θέλει να περάσει στο Φαιναλ Φορ να στηρίζεται μόνο στον αρχηγό της, να παθαίνει τέτοιο ΣΟΚ ώστε να χάσει τον μπούσουλα με την απώλεια μόνο ενός παίκτη. Ο Παναθηναϊκός δεν είχε ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε αυτοσυγκέντρωση, ούτε αυτοέλεγχο, ούτε πάθος στην άμυνα. Δεν δικαιολογούνται οι 28 πόντοι της Μπαρτσελόνα σε ένα μόνο δεκάλεπτο. Όπως επίσης και η διαφορά των 17 πόντων λίγο πριν το τέλος του δευτέρου δεκαλέπτου. Αυτό είναι θέμα ΑΜΥΝΑΣ ειδικότερα για μία ομάδα που από την αρχή μέχρι το τέλος της σεζόν κατάφερε ότι κατάφερε από την άμυνα της. Και εδώ δεν σηκώνω δικαιολογίες περί διαιτησίας. Που ήταν οι άμυνα σας κύριοι; Ευχή και κατάρα λοιπόν. 

Στον επιθετικό τομέα τα πράγματα ήταν χειρότερα. Τα 1/19 τρίποντα και τα 19(!) επιθετικά ριμπάουντ το αντιπάλων τα λένε όλα. Ο Παναθηναϊκός  όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια του, είχε καταφέρει το εξής : Να τρομάξει την Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί στο τρίτο δεκάλεπτο είδαν τον αντίπαλο τους να ανασταίνεται από τις φλόγες του. Η διαφορά έπεσε και ακούγεται ένα «Πόσο λούζερ είναι αυτή η Μπαρτσελόνα» από το διπλανό τραπέζι. Συμφώνησα. Προσωπικά περίμενα τον Παναθηναϊκό να φύγει με ψηλά το κεφάλι αφού είχε πλησιάσει τόσο αλλά μάταια. Το μεγάλο σουτ που όλοι περιμέναμε δεν ήρθε ποτέ. Η Μπλαουγκράνα είχαν χάσει τα αυγά και τα πασχάλια αλλά ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε. Οι δύο ομάδες έμειναν χωρίς καλάθι για περίπου 8(!) λεπτά αλλά δυστυχώς οι πράσινοι δεν μπορούσαν να σκοράρουν όντας πολλές φορές ελεύθεροι πραγματοποιώντας περίπου δεκαπέντε ξεμαρκάριστα σουτ. Το τέλος γνωστό. Ήρθε στο 35’ ένας πολύ ΚΑΚΟΣ Ναβάρο και έστειλε την διαφορά στους 9 και από εκεί στους 11.

Κλείνοντας όλοι μα όλοι πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στον Παναθηναϊκό και την φετινή Ευρωπαϊκή του πορεία. Έκανε σπουδαία πράγματα καθ όλη

 την διάρκεια της σεζόν και αποκλείστηκε στις λεπτομέρειες από μία ομάδα, που επιτρέψτε μου να πω, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΟΥ.

Αντίο λοιπόν Παναθηναϊκέ. Δίκαια ή άδικα αυτό είναι το μπάσκετ.